Ο δάσκαλός μου...

Όταν ήμουν στο δημοτικό είχα την τύχη να έχω έναν καταπληκτικό δάσκαλο, είχε όραμα και στόχο που ξεπερνούσε τα βιβλία του σχολείου. Ήταν ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ.
Πέρα, λοιπόν, από τις πολύ προχωρημένες μεθόδους που εφάρμοζε σε όλα τα μαθήματα, φρόντιζε να μας δίνει απλά μαθήματα ζωής.

Θα σας περιγράψω ένα περιστατικό (από τα πολλά που ζήσαμε μαζί του) που μου άλλαξε για πάντα τον τρόπο που σκέφτομαι.

Τάξη: Πέμπτη Δημοτικού, Χρονιά: 1990, Μάθημα: Μαθηματικά.

Ανοίξαμε να τετράδιά μας και αντιγράψαμε από τον πίνακα το πρόβλημα μαθηματικών που είχε ήδη γράψει ο δάσκαλος.

Το πρόβλημα έγραφε
"Η Ελλάδα παράγει πορτοκάλια, τα πουλάει στο εξωτερικό προς 5δρχ. το κιλό. Στην συνέχεια τα πορτοκάλια επεξεργάζονται και επιστρέφουν στην Ελλάδα σε μορφή συσκευασμένου χυμού. Πωλούνται στα καταστήματα προς 50δρχ. το τεμάχιο. Λύστε το πρόβλημα. Δεν επιτρέπονται οι ερωτήσεις προς τον δάσκαλο".

Όλα τα παιδιά στην τάξη αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ποιό είναι το πρόβλημα και τι ακριβώς πρέπει να υπολογίσουμε. Και εφόσον μόνο δύο αριθμούς εντοπίσαμε στην εκφώνηση, κάναμε όλοι μια απλή αφαίρεση και καταλήξαμε ομόφωνα ότι η λύση είναι 45δρχ.

Όταν τελείωσε ο χρόνος που είχαμε για να λύσουμε το πρόβλημα, ανακοινώσαμε στον δάσκαλό μας, ότι η λύση είναι 45δρχ.

Ακολούθησε μια σιωπή και ξαφνικά βγάζει ένα κουτί και το ακουμπάει πάνω στην έδρα.
Μας κοίταξε πρώτα όλους έναν - έναν και μετά είπε " Η λύση σε αυτό το πρόβλημα, βρίσκεται μέσα σε αυτό το κουτί".
Ανοίγει το κουτί και βγάζει από μέσα έναν στίφτη. Αυτόν τον απλό στίφτη που στύβουμε λεμόνια και πορτοκάλια.
Και μας είπε "Αυτός ο στίφτης είναι της τάξης μας. Από αύριο το πρωί δεν θέλω να ξανά δω κανέναν να ζητάει από την μάνα του λεφτά για να αγοράσει συσκευασμένο χυμό. Θα φέρνετε τα πορτοκάλια από το σπίτι σας και θα στύβετε μόνοι σας τον χυμό σας. Κάθε πρωί, πριν ξεκινήσει το μάθημα.
Άρα το πρόβλημα που έγραψα στον πίνακα είναι η ΒΛΑΚΕΙΑ, όχι η δική σας, αλλά η δική μου και η λύση είναι ο στίφτης. Και μιας και δυσκολευτήκατε τόσο πολύ σήμερα, θα στύψω πορτοκάλια για όλους σας".

Μας χαμογέλασε και έβγαλε ένα τσουβάλι με πορτοκάλια που τα έστριψε όλα μόνος του, για να πιούμε χυμό.
Κάθε μέρα στο σχολείο φέρναμε τα πορτοκάλια μας και στύβαμε χυμό.
Από εκείνη την μέρα και μέχρι σήμερα ποτέ ξανά δεν ήπια συσκευασμένο χυμό.

"Δάσκαλε. Σε ευχαριστώ ! Όχι μόνο γιατί μας έμαθες να πίνουμε φρέσκο χυμό, αλλά γιατί μας έδειξες ότι η λύση είναι πάντα απλή, γιατί μας έδωσες το πιο απλό μάθημα οικονομίας, γιατί μας έδωσες το παράδειγμα... έστυψες πορτοκάλια για 25 παιδιά, γιατί μεγαλώνοντας πάντα βρίσκω μια ακόμα ερμηνεία σε αυτή σου την πράξη."
Το όνομά μου δεν χρειάζεται να το γράψω, εξάλλου τον δάσκαλό μου πάντα φροντίζω να τον τιμάω με τις πράξεις μου, προσπαθώντας να εφαρμόσω αυτά που με κόπο μας δίδαξε.